17. oktober 2006 Blogbestyreren lyttede her hen under aften til Procol Harum. Gennembrudsnummeret A Whiter Shade of Pale med Keith Reids tekst og det smukke klassisk inspirerede orgelspil er et nummer, jeg aldrig har været træt af at lytte til…. Og teksten er også blandt de bedre fra den periode: “We skipped the light fandango turned cartwheels ‘cross the floor I was feeling kinda seasick but the crowd called out for more The room was humming harder as the ceiling flew away When we called out for another drink the waiter brought a tray And so it was that later as the miller told his tale that her face, at first just ghostly, turned a whiter shade of pale She said, ‘There is no reason and the truth is plain to see.’ But I wandered through my playing cards and would not let her be one of sixteen vestal virgins who were leaving for the coast and although my eyes were open they might have just as well’ve been closed She said, ‘I’m home on shore leave,’ though in truth we were at sea so I took her by the looking glass and forced her to agree saying, ‘You must be the mermaid who took Neptune for a ride.’ But she smiled at me so sadly that my anger straightway died If music be the food of love then laughter is its queen and likewise if behind is in front then dirt in truth is clean My mouth by then like cardboard seemed to slip straight through my head So we crash-dived straightway quickly and attacked the ocean bed” Post Views: 120
Also Performed By Annie Lennox Sarah Brightman. Writer Keith Reid Gary Brooker. Format Digital Sheet Music. Pages 6. Arrangement Piano & Vocal. Publisher Hal Leonard. Product ID 59752. Instruments Piano/Keyboard Voice. Download and Print A Whiter Shade Of Pale sheet music for Piano & Vocal by Procol Harum from Sheet Music Direct.
Home » Artiesten » P » Procol Harum » Whiter Shade Of Pale We skipped the light fandango Turned cartwheels 'cross the floor I was feeling kinda seasick But the crowd called out for more The room was hummin... Writers: GARY BROOKER , KEITH REID , MATTHEW FISHER Lyrics © Onward Music Limited Lyrics licensed by LyricFind
da je njeno lice, isprva tek zabledelo. postalo bleđe od najbleđe senke. Rekla je :"Ne postoje razlozi. i istina je jasna". Ali ja sam preturao po svojim kartama. i nisam joj dozvolio da bude. jedna od šesnaest devica vestalskih. što odlaziše put obale. i premda mi oči behu otvorene.
Bielszy odcień Procol Harum Na początek wybrałem „A Whiter Shade Of Pale” – rockową balladę angielskiego zespołu Procol Harum. W Polsce tytuł luźno przetłumaczono jako „Bielszy Odcień Bieli”. Singiel został wydany 12 maja 1967 i wkrótce zyskał ogromną popularność zarówno w Wielkiej Brytanii, gdzie trafił na 1 miejsce listy przebojów, jak i w wielu innych krajach. W 2004 roku magazyn Rolling Stone umieścił „A Whiter Shade Of Pale” na liście 500 najpopularniejszych utworów wszech czasów. Utwór zmieścił się w pierwszej setce i uplasował się na 57 miejscu. Ciekawostki związane z utworem: Kompozycja Pod tym względem utwór jest wyjątkowy, a nawet prekursorki. Mimo, że Procol Harum to przede wszystkim zespół rockowy, bardzo często czerpał inspirację z muzyki klasycznej. W tym przypadku były to dzieła Jana Sebastiana Bacha – „Aria na strunie G” z III Suity Orkiestrowej D-Dur (BWV 1068) oraz kantata „Wachet auf, ruft uns die Stimme” (BWV 140). Kompozytorami utworu byli Gary Brooker i Matthew Fisher. Tekst W Procol Harum, specjalistą zajmującym się tylko pisaniem tekstów był Keith Reid. Jego psychodeliczne teksty, szczególnie w porównaniu z łatwymi popowymi piosenkami lat 60, były bardzo skomplikowane, pełne tajemniczych odniesień, symboli i zagadek. Często są traktowane jako czysta poezja. Jest on również autorem tekstu do „A Whiter Shade Of Pale”. Organy Hammonda Na tym unikatowym instrumencie, Matthew Fisher grał główny motyw utworu. To właśnie dzięki charakterystycznemu analogowemu brzmieniu Hammondów „Bielszy Odcień Bieli” i inne utwory Procol Harum zawdzięczają swój wyjątkowy, niepowtarzalny klimat. „A Whiter Shade Of Pale” wybrałem również dlatego, ponieważ był to jeden z pierwszych bardziej skomplikowanych utworów organowych jakie grałem. Największym problemem było uzyskanie brzmienia identycznego z oryginałem – konieczny był do tego instrument z drawbarami takimi samymi jak w organach Hammonda oraz z efektem rotary imitującym obrotowe głośniki. Procol Harum w pierwotnym składzie. Od lewej: Matthew Fisher, Ray Royer, Bobby Harrison, David Knights i Gary Brooker. Popularne posty z tego bloga Klasyk z mnóstwem nowych pomysłów Tak naprawdę, wpis o Nicku Cavie miał być umieszczony na zakończenie – ale wygląda na to, że pisanie bloga spodobało mi się na tyle, że tak szybko jeszcze się nie pożegnam. Ostatnio przypomniała mi się najnowsza płyta Roberta Planta: „Carry Fire” z 2017 roku. Album znalazł się w czołówce list przebojów w wielu krajach, szczególnie w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwajcarii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Czechach, Finlandii, Szwecji, Belgii, Australii, Kanadzie i USA (14 miejsce na Billboard 200). Na stronie „Metacritic” zdobył 84 punkty na 100 osiągając najwyższy poziom „powszechnie uznany” (81-100 pkt.). Zajął również 37 miejsce na liście najlepszych albumów 2017 roku magazynu „Rolling Stone” oraz został uhonorowany tytułem najlepiej sprzedającego się album 2018 roku, na gali UK Americana Awards. Muszę przyznać, że to naprawdę inspirujące, że ktoś taki jak Robert Plant, legenda sceny heavy metalowej, znany przede wszystkim jako wyzywający – niemal kobiecy, androgeniczn Dziewczyna z Jubilee Street i ekipa Nicka Cave'a I tak po Procol Hrum, Chicago, Davidzie Bowiem, Goldfrapp, Trickim i Roxy Music pora iść dalej i napisać o czymś bardziej współczesnym. Tym razem będzie to utwór „Jubilee Street” z przedostatniego albumu australijskiego muzyka Nicka Cave’a – „Push the Sky Away”. Piosenka została najpierw wydana jako singiel w styczniu 2013 roku a sama płyta ukazała się miesiąc później. Album został bardzo dobrze przyjęty przez krytykę i zajął 29 miejsce na prestiżowej liście Billboard 200. Cały „Push the Sky Away” to pomieszanie różnych stylów i gatunków. Jednak „Jubilee Street” to przede wszystkim ballada rockowa, chociaż można tu odnaleźć również jazz, blues, pop i szeroko rozumianą muzykę alternatywną. Właściwie sam Cave jest uznawany za przedstawiciela rocka alternatywnego ale wydaje mi się, że jest to bardzo ogólne stwierdzenie, które nie odzwierciedla wszystkich aspektów jego twórczości. Nick Cave to nie tylko piosenkarz i kompozytor ale również pisarz i poeta – co bardzo dobrze widać Wszystkie kolory Chicago Kolejnym utworem, który wybrałem będzie „Color My World” amerykańskiego zespołu „Chicago”. Piosenka miała swoją premierę w styczniu 1970 roku na drugim albumie grupy, czasem określanym jako „Chicago II”. Co ciekawe, utwór zdobył dużą popularność chociaż nigdy nie został wydany jako singiel. Z nalazł się natomiast dwukrotnie, na drugiej stronie (tzw. B-side) innych singli zespołu: „Make Me Smile” z marca 1970 oraz „Beginnings” z czerwca 1971 roku. Jednak pomimo tego, „Color My World” uplasował się na 7 miejscu w prestiżowej Amerykańskiej liście przebojów Billboard Hot 100. Pierwotna wersja (wokal: Terry Kath) Wybrałem „Color My World” ponieważ uważam tę piosenkę za jedną z najpiękniejszych jakie zespół Chicago kiedykolwiek nagrał. Na osiągniecie takiego efektu składa się, według mnie, co najmniej kilka czynników: Kompozycja i wykonanie Sama piosenka ma bardzo prostą budowę. W tym wypadku jest to jedna z zalet. Podobno, kiedy kompozytor utworu, James Pankow, przynió Evolution Revolution of Tricky O Trickym wspomniałem już pisząc o początkach kariery Goldfrapp i jej powiązaniach z trip hopem. Jednak sam piosenkarz jest na tyle ciekawą postacią, że można poświęcić mu cały osobny wpis. Tricky, a właściwie Adrian Thaws to brytyjski muzyk, autor piosenek, tekstów, wokalista oraz producent muzyczny. Inspirację do swoich mrocznych i psychodelicznych utworów czerpie przede wszystkim z własnych doświadczeń życiowych. Artysta wychował się w kryminogennej bristolskiej dzielnicy Knowle West, przesiąkniętej biedą i bezrobociem. Jego dzieciństwo nie należało do łatwych, nigdy nie poznał swojego ojca a jego matka zmarła kiedy miał 4 lata. Poświęcił jej jeden ze swoich najlepszych albumów „Maxinquaye”, którego nazwa pochodzi właśnie od jej imienia. Ze względu na miejsce zamieszkania, od najmłodszych lat nie mógł uniknąć spotkania ze światem przestępczym oraz różnego rodzaju używkami. W wieku 17 lat został wystawiony przez jednego z kolegów i trafił do więzienia. Wszystkie te wydarz My friend don't listen to the crowd – ostrzega Bowie Po dwóch spokojnych, klimatycznych balladach pora na coś kompletnie innego. Będzie to utwór bardziej energetyczny i nowszy chociaż nie najnowszy bo powstały jeszcze pod koniec XX wieku. Mam na myśli piosenkę „Jump They Say” autorstwa Davida Bowiego. Utwór pochodzi z Albumu „Black Tie White Noise” wydanego w kwietniu 1993 roku. Sama piosenka została również wydana jako singiel w marcu 1993 i stała się bardzo popularna i znalazła się na listach przebojów w wielu krajach. Nie ujmując samemu utworowi muzycznemu, których jest jednym z moich ulubionych, „Jump They Say” Davida Bowiego wybrałem przede wszystkim ze względu na interesujący teledysk – jego przesłanie oraz zawarte w nim nawiązania i symbole. Przekaz utworu określiłbym jako uniwersalny – dlatego można go zinterpretować na wiele różnych sposobów, a moja interpretacja będzie zaledwie jedną z wielu możliwych. Warto podkreślić, że wszystkie elementy w teledysku takie jak fabuła, efekty wizualne, muzyka i teks
KjcY. 217 157 72 29 193 99 170 213 279
procol harum a whiter shade of pale tekst
