Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Zwiększone węzły chłonne potylicy u dorosłych i dzieci хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Przyczyny Patogeneza Objawy Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Potyliczne węzły chłonne znajdują się w tylnej części szyi. W zdrowym stanie nie są zauważalne i nie można ich sondować. Jednak w wyniku procesu zapalnego dochodzi do wzrostu węzłów chłonnych potylicznych, w wyniku czego na szyi pojawiają się małe zaokrąglone guzki, które przy palpacji mogą stać się bardzo bolesne. W niektórych przypadkach pojawia się ból i bez ucisku na obszar objęty stanem zapalnym - jest to oznaką ostrego przebiegu choroby. [1], [2], [3], [4], [5] Zapalenie węzłów chłonnych może nabrać określonej lub niespecyficznej postaci. Naruszenie pierwszego typu jest objawem różnych zakaźnych patologii ciężkiej postaci. Wśród nich są: gruźlica, Zakażenie HIV i AIDS, mononukleoza zakaźna, różyczka. Ponadto węzły chłonne mogą wzrastać z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów lub białaczki. Niespecyficzna postać zapalenia węzłów chłonnych rozwija się, ponieważ zakaźne ognisko znajduje się blisko węzłów chłonnych części potylicznej. Ich wzrost zwykle wywołuje takie przewlekłe procesy, jak phlegmon, próchnica, zapalenie migdałków lub przewlekła postać zapalenia gardła. Ponadto przyczyną może być zapalenie ucha środkowego lub owrzodzenie troficzne. Zapalenie węzłów chłonnych jest czasem oznaką alergii lub odwrotnie, spadku odporności. W niektórych przypadkach ten objaw obserwuje się u pacjentów z chorobą nowotworową (w stadium końcowym). Węzły chłonne z tyłu może być zwiększona, a takich powodów: z powodu zakażenia wirusem różyczki w skórze głowy (z grzybów, czyraki, wysypki ropne), aw niektórych przypadkach nawet do wszy. Wśród dodatkowych przyczyn zwiększonego l / u - wyprysk, streptodermia lub alergiczna forma zapalenia skóry. [6], [7] Patogeneza Limfocytozy są obwodowymi narządami układu odpornościowego, które składają się z wielu komórek i są połączone za pomocą komórek endogennych i przynoszących naczynia limfatyczne, jak również po naczyń włosowatych z układem krążenia. Za pomocą fibroblastów, a także ich pochodnych (komórek siatkowych), powstaje struktura nośna. Histocyty, śródnabłonkowe makrofagi i dendryty są bardzo ważnymi komórkami dla organizmu, pełniącymi funkcję odpowiedzi immunologicznej. Cholesterolowe mieszki włosowe składają się głównie z limfocytów B. Guzy limfoidalne typu pierwotnego są wypełnione limfocytami B niosącymi cząsteczki IgM i IgD, a dodatkowo komórki pomocnicze komórek T przed rozpoczęciem stymulacji antygenowej. Guzki limfoidalne typu wtórnego powstają w wyniku pojawienia się bodźca antygenowego. Zawierają one centrum embrionalne, które obejmuje aktywne limfocyty B, jednojądrzaste fagocyty, FDC, a także pomocników. Regiony międzyfolikularne, a oprócz nich, paracortyczne plastry powstają głównie z komórek T. Wspólne umiejscowienie wielu dendrytów, jednojądrzastych fagocytów, limfocytów i wewnątrznaskórkowych makrofagów pozwala węzłowi limfatycznemu działać jako główny element specyficznej struktury, która łączy te typy komórek. Tworzy skuteczną humoralną komórkową odpowiedź immunologiczną organizmu. Węzły chłonne mogą wzrosnąć z powodu takich czynników: wzrost liczby łagodnych jednojądrzastych fagocytów i limfocytów w wyniku odpowiedzi immunologicznej organizmu na antygen; ze względu na penetrację komórek procesu zapalnego w wyniku infekcji rozprzestrzeniających się w węzłach chłonnych; reprodukcja złośliwych jednojądrzastych fagocytów i limfocytów in situ; naciek węzłów chłonnych z przerzutami nowotworu złośliwego; infiltracja przez jednojądrzaste fagocyty, które są obciążone produktami rozkładu z powodu rozwoju różnych chorób związanych z akumulacją. [8], [9], [10], [11] Objawy powiększenie węzłów chłonnych potylicznych Skóra w miejscu węzła chłonnego zewnętrznie pozostaje niezmieniona, ale lokalna temperatura w tym obszarze wzrasta. Oprócz jednostronnego, istnieje obustronny wzrost węzłów chłonnych w okolicy potylicznej. Zwykle taki proces wyświetla następujące manifestacje: dreszcze lub gorączka zaczyna się, gorączka wzrasta; występują oznaki zatrucia - utrata apetytu, zawroty głowy, silne nudności; z powodu ropienia w okolicy węzła chłonnego obserwuje się zaczerwienienie, a skóra jest wyczuwalna palpacyjnie. Ciśnienie powoduje pulsujący ból, a także ostry zgrzyt w tym obszarze. Z uwagi na to, że zapalenie węzłów chłonnych nie jest niezależną patologią i objawia się jedynie jako objaw wtórny, oprócz tych objawów można również zaobserwować objawy choroby podstawowej, uzupełniające obraz kliniczny. Zwiększone węzły chłonne BTE i potyliczne Wzrost BTE wynika z większego nacisku na nie. Wynika to z konieczności opóźnienia i zniszczenia komórek nowotworu, który się pojawił lub rozwijającego się procesu zakaźnego. W tym samym czasie mogą być dotykane - są odczuwane jako gęste guzki o różnych rozmiarach. Przy infekcji w tym przypadku konkurują również migdałki z migdałkami i grasicą, które również mogą się zwiększać. [12], [13], [14] Zwiększone węzły chłonne potyliczne u dzieci U dzieci węzły chłonne na karku zwykle zwiększają się z powodu różnych stanów zapalnych rozwijających się w skórze głowy (zapalenie kości i szpary w sklepieniu czaszki, różne grzyby lub kły, ropne wysypki). Wzrost w tej grupie l / u występuje również, gdy dziecko rozwija różyczkę. Zwiększone węzły chłonne potylicy u dorosłych Wzrost węzłów chłonnych w części potylicznej u dorosłych występuje dość rzadko (z wyjątkiem tego, że z powodu zakaźnego procesu w tym obszarze). Jeśli nie zostanie to zaobserwowane, najprawdopodobniej przyczyna uogólnionego typu limfadenopatii (może wystąpić z powodu zakażenia HIV). Komplikacje i konsekwencje Jeśli nie zapewnisz pacjentowi odpowiedniego leczenia na czas, proces zapalny może przekształcić się w uogólnioną posocznicę. W tym przypadku trujące substancje i infekcje wnikają do krwioobiegu, powodując szybki transport do wszystkich komórek ciała. Proces ten rozwija się błyskawicznie, a wzrost objawów choroby następuje bardzo szybko. Ponieważ węzły chłonne są blisko mózgu, konsekwencją ich wzrostu może być rozwój zapalenia opon mózgowych. Choroba ta jest bardzo trudna - pociąga za sobą wiele poważnych powikłań, aw wielu przypadkach prowadzi do śmierci. [15], [16], [17], [18] Diagnostyka powiększenie węzłów chłonnych potylicznych Po wykryciu wzrostu węzłów chłonnych należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. A jeśli wzrost objawów przejawia się szybko, pacjent ma ogólne złe samopoczucie, a temperatura gwałtownie wzrośnie - powinien bez zwłoki spowodować karetkę. Rozpoznanie choroby w przebiegu objawów zapalenia węzłów chłonnych rozpoczyna się od badania zewnętrznego, które przeprowadza lekarz. Musi także zebrać anamnezę. [19], [20], [21] Analizy Jeśli nie można zidentyfikować natury patologii za pomocą metod instrumentalnych, lekarze przepisują biopsję węzła chłonnego, powiększoną w wyniku choroby. Następnie treść jest badana. Ponadto pobiera się krew do analizy. [22], [23], [24], [25] Diagnostyka instrumentalna Wobec braku oczywistych przyczyn wzrostu liczby l / r, takich jak odra lub dławica piersiowa, przeprowadza się diagnostykę instrumentalną w celu określenia czynnika wywołującego chorobę. Aby wykluczyć raka mostka lub gruźlicy, może być konieczne wykonanie zdjęć rentgenowskich lub fluorografii. Co trzeba zbadać? Jak zbadać? Z kim się skontaktować? Leczenie powiększenie węzłów chłonnych potylicznych Podczas powiększania węzłów chłonnych potylicy konieczne jest leczenie nie samego tego objawu, ale choroby podstawowej, która go prowokowała. Podczas oczekiwania na przybycie lekarza zaleca się stosowanie zimnego kompresu w miejscu zapalenia i, jeśli to konieczne, zażywania leku przeciwbólowego i przeciwgorączkowego. Należy pamiętać, że surowo zabrania się ogrzewać węzły chłonne, ponieważ może to aktywować proces ropny, co powoduje rozwój bardzo niebezpiecznego powikłania - sepsy. Leki W leczeniu chorób, które powodują wzrost węzłów chłonnych potylicznych, stosuje się leki o różnych kategoriach farmakologicznych: leki przeciwzapalne, antybiotyki, a także leki immunomodulujące itp. Zwykle węzły chłonne zwiększają się w wyniku procesu zakaźnego, który należy leczyć antybiotykami. Zastosowanie tych środków szybko normalizuje ich rozmiar, eliminując zapalenie. Gdy nie można ustalić przyczyny wzrostu, lekarze przepisują picie antybiotyków (nie więcej niż 10 dni). Jeśli stan pacjenta poprawia się, a węzły chłonne zmniejszają się, jest to uważane za czynnik potwierdzający bakteryjny charakter patologii. W przypadku węzłów chłonnych zwiększonych z powodu reakcji alergicznej, należy wykluczyć wszelkie kontakty z alergenami, a także rozpocząć picie leków przeciwhistaminowych. Antybiotyki, które są aktywnie stosowane we wczesnym stadium choroby - są lekami, które mogą spowolnić proces zapalny. Najskuteczniejsze leki to Amoksycylina, Flemoxinum i Amoxilav, a także Ceftazydym, Ceftriakson i Ampicylina. Kuracja z tymi lekami trwa około 10-14 dni. Często wystarcza to do spowolnienia zapalenia. Równolegle zachodzi leczenie choroby podstawowej. Leczenie operacyjne Przy ropieniu węzłów chłonnych można przeprowadzić interwencję chirurgiczną. Z pomocą chirurgii eliminuje się ropne zapalenie węzłów chłonnych: wykonuje się ropnie i gruczolaki, a ponadto usuwa się ropę i drenaż ran. Zapobieganie W zapobieganiu zapaleniu węzłów chłonnych konieczne jest zapobieganie rozwojowi procesów zakaźnych w odpowiednim czasie, aby zapobiec urazom (pojawieniu się różnych ran i urazów), a oprócz tego, prawidłowe i terminowe leczenie patologii ropnej zapalenia. [26], [27], [28], [29], [30], [31] Prognoza Wzrost węzłów chłonnych potylicznych na początkowym etapie i z prawidłowym w odpowiednim czasie leczeniem zasadniczo ma korzystne rokowanie. Ale wraz z pojawieniem się powikłań wynikających z przedwczesnego leczenia, zwłaszcza jeśli rozpoczął się rozwój sepsy, prognozy pogarszają się, nawet śmiertelny wynik jest możliwy. [32], [33], [34], [35] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

Guz na głowie może powstać na skutek działania różnych czynników. Oprócz zmian nowotworowych na głowie mogą powstawać również niegroźne guzy tłuszczowe, kaszaki i torbiele przywłośne. Diagnostyka guza jest niezbędna, jeżeli chcemy uniknąć poważnych problemów zdrowotnych oraz zyskać pewność, że mamy do czynienia z niegroźną zmianą. W obrębie głowy często występują guzy związane z chorobami nowotworowymi. Z tyłu głowy znajdują się węzły chłonne, które w wyniku powiększenia się mogą przybierać postać guza. Na skutek procesu nowotworowego mogą powstawać początkowo niewielkie guzy złośliwe oraz nowotworowe zmiany łagodne. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania palpacyjnego (badanie przedmiotowe), a także badania histopatologicznego, któremu poddawany jest pobrany z guza wycinek tkanek. Guz z tyłu głowy – na jaką chorobę może wskazywać? Guz z tyłu głowy to bardzo ogólne określenie. Guz lub guzy na głowie i szyi wymagają wnikliwej diagnostyki, która pozwala wykluczyć lub potwierdzić poważne choroby, a także dobrać właściwe leczenie w przypadku niezagrażających zdrowiu i życiu guzów. Guz lub guzy z tyłu głowy mogą nie być jedynym objawem choroby. W przypadku nowotworów i innych poważnych schorzeń pojawiają się również objawy ogólne. To bóle głowy, zawroty głowy, utrata masy ciała, zaburzenia połykania, zaburzenia mowy, zaburzenia wzroku, zaburzenia równowagi, zaburzenia pamięci. Powyższe objawy mogą wskazywać na guz mózgu. Pierwotne guzy mózgu nie należą do często diagnozowanych schorzeń nowotworowych, jednak w obrębie głowy mogą pojawiać się także guzy przerzutowe z ognisk nowotworowych, które znajdują się w innych obszarach ciała. Guz z tyłu szyi może być objawem raka krtani, zmian nowotworowych w jamie ustnej, nowotworu zatok przynosowych – choroby te powodują powiększenie się węzłów chłonnych w pobliżu zmiany nowotworowej. Co więcej, powiększenie się węzłów lub węzła chłonnego z tyłu szyi może także powodować rak wargi, a także rak atakujący drogi oddechowe np. rak płaskonabłonkowy płuc. W przypadku guza z tyłu głowy bardzo ważne jest występowanie różnych objawów współistniejących, które okazują się pomocne na etapie diagnostyki. Konkretne objawy mogą wskazywać kierunek badań, a także pomagają wykluczyć nowotworowe pochodzenie zmian. Guzy z tyłu głowy – tłuszczak, kaszak, torbiel Oprócz guzów nowotworowych, które są skutkiem przerzutów z pierwotnego ogniska nowotworowego, na głowie mogą tworzyć się także łagodne guzy, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia i życia. Z tyłu głowy może utworzyć się tłuszczak, kaszak, torbiel przywłośna. Zmiany te występują częściej u osób z nadwagą i otyłością oraz zaburzeniami hormonalnymi; mogą występować rodzinnie, a także być skutkiem częstego drażnienia skóry głowy i szyi np. zbyt ciasną odzieżą lub noszeniem kasku ochronnego. Guz na szyi lub głowie – tłuszczak Tłuszczak jest niegroźnym guzem, który powstaje na skutek nadmiernego gromadzenia się komórek tłuszczowych w jednym miejscu na ciele. Od innych tkanek oddzielony jest torebką łącznotkankową, co uniemożliwia jego naciekanie. Tłuszczaki mogą osiągać duże rozmiary; rosną powoli, są ruchome względem skóry i podłoża. Tego typu guzy nie stanowią poważnego problemu diagnostycznego, jednak wycinek dużych zmian często poddawany jest badaniu histopatologicznemu. Sam tłuszczak nie powoduje bólu, jednak może prowadzić do występowania dolegliwości związanych z uciskiem na okoliczne tkanki. Duży tłuszczak powoduje także ograniczenie ruchomości głowy i wymusza jej odpowiednie ustawienie, dlatego pośrednio staje się przyczyną problemów z kręgosłupem szyjnym, prowadząc do jego przeciążenia. Tłuszczak na szyi może zostać usunięty w warunkach ambulatoryjnych po zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Operacja tłuszczaka nie jest obarczona dużym ryzykiem. Guz na szyi lub głowie – kaszak Kaszaki to torbiele łojowe, które często powstają na głowie. Mogą być zlokalizowane z tyłu szyi na owłosionej skórze, co powoduje, że swoim wyglądem przypominają guz. Zgrubienie powstaje na skutek nieprawidłowości w obrębie mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Podobnie jak tłuszczak w budowie kaszaka wyróżniamy torebkę łącznotkankową, która otacza zawartość guza. Składają się na nią masy rogowe i cholesterolowo-łojowe. Kaszaki usuwane są chirurgicznie wraz z otaczającą je torebką. Zmiany te mogą nawracać. Guz na szyi lub głowie – torbiel przywłośna Na owłosionej skórze z tyłu głowy może utworzyć się także torbiel przywłośna. Zmiana ta powstaje na skutek zatkania ujścia mieszka włosowego oraz gromadzenia się mas rogowo-łojowych w jednym miejscu. Torbiel przywłośna może osiągać spore rozmiary kilku centymetrów średnicy. Nie stanowi żadnego niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia, będąc jedynie problemem natury kosmetycznej. I w tym przypadku mamy do czynienia ze zmianą, którą można usunąć chirurgicznie w warunkach ambulatoryjnych. Ważne! Każda zmiana na głowie, która systematycznie się powiększa, przybierając postać guza, wymaga konsultacji lekarskiej. Jest ona niezbędna także wówczas, gdy guzowi nie towarzyszą niepokojące objawy chorobowe. Co więcej, konsultacji lekarskiej wymagają także inne zmiany, które występują przewlekle np. niegojące się owrzodzenia na skórze głowy, nadżerki i rany w jamie ustnej, zmiany na języku, po wewnętrznej stronie policzków i na podniebieniu, jak również dolegliwości ze strony nosa i uszu, czyli przewlekły wyciek ropnej lub krwistej wydzieliny, ból, uczucie zatkania, wrażenie obecności ciała obcego w nosie lub uchu. Przyjmuje się, że każda dolegliwość, która nie ustępuje po 2 tygodniach leczenia lub uporczywie nawraca, jest wskazaniem do wykonania badań w kierunku różnego rodzaju schorzeń. Częste nowotwory regionu głowy i szyi Nowotwory okolicy głowy i szyi diagnozowane są każdego roku u kilkunastu tysięcy Polaków. Ze względu na lokalizację guzów są one dużym zagrożeniem i często cechują się agresywnym przebiegiem. Wśród nowotworów głowy i szyi wyróżniamy zarówno zmiany łagodne, np. nowotwory dotyczące gruczołów ślinowych, które znajdują się w jamie ustnej, jak i zmiany złośliwe. Szczególnie niebezpieczne są chłoniaki złośliwe głowy i szyi, które znajdują się na trzecim miejscu pod względem częstości występowania. Na chłoniaka złośliwego wskazuje powiększenie węzłów chłonnych oraz pojawienie się guza na szyi. Inne objawy chłoniaków złośliwych głowy i szyi są zależne od tego, gdzie zlokalizowany jest nowotwór. Chłoniak może rozwinąć się np. w jamie ustnej, wywołując ból gardła dolnego, a także w nosie, co prowadzi do występowania przewlekłego kataru, pojawienia się nietypowej wydzieliny z nosa, bólu i krwawienia z nosa, jak również zaburzeń oddychania przez nos. Nowotwór w obrębie nosa może również powodować przerost migdałków. Co więcej, chłoniak w jamie nosowej, jamie ustnej i uchu może powodować występowanie objawów ogólnych, do których zaliczamy podwyższoną temperaturę ciała, ból głowy, osłabienie i brak energii. Często nowotworom głowy i szyi towarzyszy przewlekłe zmęczenie, a także brak apetytu i chudnięcie. Nowotwory głowy i szyi – przyczyny Większość chorób nowotworowych ma związek ze stosowaną dietą i trybem życia. Nowotwory regionu głowy i szyi często rozwijają się na skutek długotrwałego nadużywania alkoholu oraz nałogowego palenia tytoniu i zażywania tabaki. Ryzyko zachorowania zwiększa również przyjmowanie narkotyków. Do czynników środowiskowych, które zwiększają ryzyko pojawienia się guza na szyi o podłożu nowotworowym, zaliczamy kontakt z substancjami chemicznymi, promieniowanie jonizujące, zanieczyszczenia z wody, pożywienia i powietrza, promieniowanie UV. Należy pamiętać, że działanie na organizm kilku czynników jednocześnie znacząco zwiększa ryzyko zachorowania nie tylko na nowotwory głowy i szyi, ale także inne choroby. Prowadzone badania wskazują na związek pomiędzy nowotworami głowy i szyi z promieniowaniem elektromagnetycznym, urazami mechanicznymi głowy, przewlekłymi infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi. Diagnostyka guza z tyłu głowy Do jakiego lekarza udać się, gdy wyczujemy guz z tyłu głowy? W pierwszej kolejności powinniśmy udać się do lekarza rodzinnego, który podda guz wstępnej diagnostyce. Lekarz rodzinny wykona badanie palpacyjne, zbierze szczegółowy wywiad i na podstawie pozyskanych informacji pokieruje dalszą diagnostyką. Jeżeli guz z tyłu głowy lub na szyi to powiększony węzeł chłonny, konieczne jest wykonanie szeregu specjalistycznych badań. Na etapie diagnozowania guza z tyłu głowy wykonywana jest tomografia komputerowa. Guz na głowie – leczenie Leczenie guza z tyłu głowy lub na szyi zależne jest od postawionej diagnozy. Na jego dobór wpływa lokalizacja zmian nowotworowych, których skutkiem jest powiększenie się węzła chłonnego na szyi; pochodzenie guza (guz pierwotny, przerzuty); wielkość guza, rodzaj zmian chorobowych. Dobór leczenia uzależniony jest także od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, który powinien pozwalać na rozpoczęcie konkretnej terapii. W leczeniu guzów z tyłu głowy często stosowane jest leczenie chirurgiczne, a także radioterapia. W niektórych przypadkach niezbędne okazuje się leczenie skojarzone, czyli połączenie radio i chemioterapii, a także innych metod terapeutycznych, które stosowane są w przypadku konkretnego typu nowotworu. Guz z tyłu głowy – objawy, które powinny zaniepokoić Do niepokojących objawów, które towarzyszą nowotworom głowy i szyi, zaliczamy: powiększone, niebolesne i unieruchomione węzły chłonne, przewlekły ból głowy, zmiany zachowania, nocne poty, zawroty głowy, przewlekły ból gardła, zmiany w jamie ustnej. Na skutek procesu nowotworowego może ulec powiększeniu węzeł chłonny po jednej stronie głowy; co więcej mogą także pojawić się inne dolegliwości, które wskazują na obecność guza mózgu np. poranne mdłości i wymioty na czczo, stan podgorączkowy lub gorączka, zawroty głowy, problemy z pamięcią i koncentracją, splątanie, sztywność karku. W przypadku pojawienia się powyższych objawów powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza. Objawy nie muszą występować przewlekle – sztywność karku, ból głowy, mdłości, wymioty i gorączka to również charakterystyczne objawy poważnych chorób o nienowotworowym podłożu. Mogą wskazywać na rozwój ostrego zapalenia opon mózgowych, które także wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Podsumowanie Guz z tyłu głowy może być objawem bardzo poważnych schorzeń, dlatego nigdy nie należy bagatelizować tego rodzaju zmiany. Szybka diagnostyka pozwala nie tylko uniknąć poważnych komplikacji, jakie związane są z chorobą nowotworową, ale także umożliwia zastosowanie jak najmniej obciążającego organizm leczenia. Zaawansowane zmiany nowotworowe, których objawem może być guz na głowie lub szyi to nadal wyzwanie dla specjalistów, co ma związek z występowaniem w obrębie głowy i szyi bardzo agresywnych nowotworów. Czytaj też:Ból głowy po przebudzeniu – przyczyny, diagnoza, leczenie Źródło: Zdrowie

Byłam cała opuchnięta i dostałam drgawek, i dusiłam się. Zaczęłam sobie wkręcać, że umieram. Strasznie się bałam. Byłam z tym u lekarza, to zarzucił mi kłamstwo i dałam sobie spokój z lekarzami. Strasznie się boję. Mam 2 dzieci, które mnie potrzebują, mam dla kogo żyć, jednak boję się, że to coś bardzo poważnego.

^{Witam. Mam nadzieję, że wreszcie tutaj uda mi się uzyskać jakąś pomoc, bo szukam dobrego forum medycznego już trzeci dzień i nikt mi nie odpisuje Mam 14 lat. Około początku listopada wyczułem u siebie z tyłu głowy, za uchem sporego guza. Bardzo się przestraszyłem. Zacząłem szukać w internecie informacji co to może być. Żadnych konkretów. Natomiast w miedzy czasie po drugiej stronie głowy, również za uchem, ale nie co niżej pojawiła się kolejna gulka. Ba! Tydzień później były już wie pod żuchwą i jeszcze jedna na szyi! Ponownie zacząłem przeszukiwać internet w wielkim strachu. I mam prawo teraz przypuszczać, że są to powiększone węzły chłonne. Zebrałem na ten temat informacje no to i jestem. Z wieloma, powiększonymi węzłami chłonnymi, przy czym ten duży wydaje się być zbitymi dwoma. Proszę bardzo o pomoc, nie wiem co mam z tym zrobić! Staje się to nieco uciążliwe podczas leżenia na plecach czuje tego guzka, a podczas podpierania się rękami, czuje te 2 pod żuchwą 2011-12-04, 23:37Krab ~ Te 2 powiększone węzły chłonne w kątach żuchwy mogą być powiększone odczynowo - po infekcji się tak zdarza. Potem węzły mogą zostać przez dłuższy czas nieco powiększone. W przypadku wyczuwalnych guzków za uszami - raczej mogą to być zatkane gruczoły łojowe niż węzły chłonne. 2011-12-04, 23:50Marko ~ Zatkane gruczoły łojowe? Całkiem możliwe, chciałem dodać, że jest to kilka zbitych w jednego dużego guza :/ To nadal mogą być zatkane gruczoły łojowe? 2011-12-06, 21:09Krab Jeśli masz możliwość zrobić zdjęcie tych miejsc i wrzucić linka to chciałbym te guzy zobaczyć. Moim zdaniem nie są to raczej węzły chłonne. 2011-12-06, 21:21Marko Oto zdjęcia. Wybacz jakość, ale myślę że coś widać. Tylko jeden, ten największy złożony jakby z dwóch jest widoczny na zdjęciu więc tylko to zamieszczam. Uprzedzam, guz tak nie wystaje, musiałem odgarnąć włosy do tego zdjęcia :D 2011-12-08, 22:32Krab W takim przypadku należy udać się do lekarza rodzinnego musisz wykonać ogólną morfologie krwi z rozmazem krwinek,węzły chłonne podczas infekcji są bolesne,nieruchome czasem łączą się w pakiety skóra nad nimi może być zaczerwieniona w tych gorszych przypadkach węzły są niebolesne powyżej 1 cm są ze sobą zbite tworząc *guza*.Nie panikuj być może tak jak pisze kolega w wyższym poście mogą to być zatkane gruczoły łojowe. 2011-12-09, 20:39Brennan A co jeżeli to nie są zatkane gruczoły łojowe? 2011-12-09, 21:47Krab W twoim przypadku lekarz powinien wiedzieć czy to co piszesz to rzeczywiście węzły chłonne czy gruczoły będą to węzły to z całą pewnością zaleci wykonać ogólną morfologie krwi z rozmazem krwinek białych,czerwonych,PLT, jest ciężko powiedzieć przez piszesz czy masz jakieś dodatkowe objawy oprócz powiększonych węzłów.,gdzie przy takich chorobach o jakich myślę często występują objawy do lekarza. 2011-12-10, 00:21Brennan Bardzo często w przypadkach takich jak Twój przyczyną są właśnie zatkane gruczoły łojowe lub tłuszczak. Niech to zobaczy doktor, niech dotknie, zbada, dopiero wtedy będzie wiadomo dokładniej co to jest. 2011-12-10, 09:24Marko Pójdę do lekarza, ale wcześniej chciałbym zebrać jakieś informacje w internecie, możliwie jak najwięcej. Jakie mógłbym mieć te objawy? 2011-12-10, 22:17Krab wątkii odpowiedzi ostatni post}

Nie zwlekaj z wizytą, gdy: połykanie płynów jest niemożliwe i występują trudności w oddychaniu; temperatura ciała przekracza 38 st. C; masz powiększone węzły chłonne szyi; migdałki podniebienne są czerwone lub widać na nich czopy ropne; ból gardła nie mija po ustąpieniu innych objawów przeziębienia (dreszczy, bólu głowy

fot. Adobe Stock Spis treści: Zapalenie węzłów chłonnych - definicja Objawy zapalenia węzłów chłonnych Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych i postępowanie Zapalenie węzłów chłonnych - definicja Zapalenie węzłów chłonnych to powiększenie węzłów spowodowane infekcją wirusową, bakteryjną, grzybiczą lub pasożytniczą. Gdy dojdzie do stanu zapalnego, węzły chłonne powiększają się i bolą. Należy zaznaczyć, że powiększenie węzłów chłonnych może być spowodowane również innymi czynnikami: stosowaniem leków, szczepieniem, chorobą autoimmunologiczną, a także nowotworem (węzły chłonne w przebiegu chorób nowotworowych są przeważnie niebolesne i twarde, łączą się w tzw. pakiety). Zapalenie węzłów chłonnych u dzieci i młodzieży przeważnie dotyczy węzłów szyjnych. Może być ostre obustronne (najczęściej przyczyną jest wirusowa infekcja górnych dróg oddechowych), ostre jednostronne (przyczyną jest najprawdopodobniej infekcja bakteryjna) lub przewlekłe. Węzły chłonne (limfatyczne) znajdują się na drodze naczyń chłonnych. Są częścią układu limfatycznego i pełnią ważną funkcję odpornościową organizmu. Ich podstawową rolą jest unieszkodliwianie drobnoustrojów i ciał obcych, produkcja przeciwciał oraz namnażanie limfocytów. Węzły chłonne mają kształt zbliżony do ziaren fasoli i przeważnie wielkość kilku milimetrów, chociaż w okolicach narażonych na styczność z bakteriami mogą osiągać 1-3 cm. Zwykle, u zdrowego człowieka, węzły znajdują się tuż pod skórą i nie są wyczuwalne. Objawy zapalenia węzłów chłonnych Stan zapalny węzłów chłonnych powoduje: powiększenie węzłów chłonnych, bolesność (może być na tyle silna, że nawet delikatne dotknięcie sprawia ból), obrzęk, zaczerwienienie i wysypkę na skórze, ucieplenie skóry w okolicy węzłów, dolegliwości związane ze źródłem zapalenia (z infekcją)- może to być gorączka, osłabienie, ból gardła. W razie zaobserwowania symptomów zapalenia węzłów chłonnych, należy zgłosić się do lekarza, ponieważ przyczyną może być infekcja bakteryjna i niezbędne będzie przyjmowanie antybiotyków. Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych i postępowanie Istnieje wiele możliwych przyczyn zapalenia węzłów chłonnych. W zależności od źródła, stosuje się odmienne leczenie: zachowawcze (obserwacja, leczenie objawów infekcji) lub antybiotykoterapię. W niektórych, ciężkich przypadkach zapalenia węzłów, konieczna może się okazać hospitalizacja i podanie leków droga dożylną. Infekcje wirusowe Limfadenopatia (czyli powiększone węzły chłonne) zwykle pojawia się w odpowiedzi na lokalną lub uogólnioną infekcję, przeważnie wirusową. Powiększenie może dotyczyć pojedynczego węzła lub ich grupy, najczęściej jest obustronne. Zapalenie węzłów chłonnych przy infekcji wirusowej, przebiega często wraz z objawami infekcji: bólem gardła, ucha, katarem oraz wysypką. Węzły są bolesne, a skóra nad nimi może być zaczerwieniona. Zapalenie węzłów chłonnych jest też jednym z objawów mononukleozy zakaźnej, choroby której czynnikiem jest wirus Epsteina-Barr (EBV). Występuje tu podwyższona ciepłota ciała, utrata apetytu i zapalenie migdałków, czasami trudne do odróżnienia od anginy paciorkowcowej. W przypadku takiej pomyłki, po przyjęciu antybiotyku z grupy penicylin, często pojawia się wysypka. Charakterystyczna jest obecność w rozmazie krwi nietypowych limfocytów. Co robić? Leczenie zapalenia węzłów chłonnych o podłożu wirusowym polega na odpoczynku, przyjmowaniu dużej ilości płynów, a gdy powiększona jest wątroba i śledziona - lekkiej diecie. Stosuje się również leki na objawy infekcji, np. przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. W przypadku infekcji wirusowych, zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle łagodne i samoistnie ustępuje. Zakażenia bakteryjne Do zapalenia węzłów chłonnych prowadzą również zakażenia bakteryjne, najczęściej gronkowcem złocistym oraz paciorkowcem grupy A. Mogą to być stany zapalne jamy ustnej i gardła, próchnica zębów, zapalenie zatok, ale też angina lub gruźlica. Rzadziej przyczyną jest choroba kociego pazura, wywoływana przez bakterie przenoszone przez koty. Do zakażenia może dojść w wyniku zadrapania przez zwierzę. Swoistym zakażeniem bakteryjnym okolicy szyi, związanym z zapaleniem węzłów chłonnych, jest promienica. Zakażenie to szerzy się często z chorych zębów, tworząc przetoki i jest źródłem dużych ilości ropy. Leczenie antybiotykami jest w przypadku tego zakażenia długotrwałe. Co robić? Zapalenie węzłów chłonnych w przebiegu infekcji bakteryjnej wymaga leczenia antybiotykami, a w razie utworzenia się ropnia - drenażu, czyli interwencji chirurgicznej. Dlatego w przypadku bolesnego powiększenia węzłów, należy zgłosić się do lekarza. Pozostałe czynniki Spośród innych drobnoustrojów wywołujących zapalenie węzłów chłonnych warto wymienić choroby autoimmunologiczne (toczeń rumieniowaty, Hashimoto) oraz endokrynologiczne (niedoczynność tarczycy). Powiększenie węzłów chłonnych może też być związane z nowotworami - rakiem piersi, rakiem płuc, chłoniakiem oraz białaczką. Co robić? Powiększenie węzłów chłonnych zawsze warto skonsultować z lekarzem. Zaniepokoić powinny węzły powiększone twarde, niebolesne i nieruchome. W takich przypadkach powinny być wykonane dokładne badania: morfologia z rozmazem, CRP, OB, parametry wątrobowe, badanie USG węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach lekarz może zlecić biopsję węzła chłonnego. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Więcej na podobny temat:O jakich chorobach świadczą powiększone węzły chłonne?Węzły chłonne - szyjne, pod pachami, pachwinowe (rola w organizmie)O czym świadczą powiększone węzły chłonne?Jak zmniejszyć węzły chłonne szyi (i jak je samodzielnie wyczuć) [Porady]Węzły chłonne – poradnik Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

^{W badaniu pacjenta z nowotworem złośliwym w rejonie głowy i szyi niezbędna jest ocena regionalnych węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach guz przerzutowy na szyi to pierwszy objaw, z którym pacjent zgłasza się do lekarza – u ok. 50% pacjentów z rakiem nosogardła główny objaw choroby stanowią przerzuty do węzłów chłonnych szyi.}

Manifestacja kliniczna w postaci objawów występujących w obrębie głowy i szyi może dotyczyć niemal każdego z nowotworów wieku dziecięcego, między innymi: białaczek, chłoniaków, guzów ośrodkowego układu nerwowego, mięsaków tkanek miękkich, nerwiaka zarodkowego, siatkówczaka, histiocytozy z komórek Langerhansa. W związku z powyższym, dokładne badanie okolic twarzy, jamy ustnej, węzłów chłonnych jest niezwykle istotnym elementem oceny lekarskiej. Znajomość symptomatologii chorób nowotworowych u dzieci z zakresu głowy i szyi jest istotna także dla lekarzy, dla których ta okolica jest szczególnym obszarem zainteresowania, czyli: stomatologów, otolaryngologów czy okulistów. W trzeciej części publikacji z cyklu „Objawy alarmujące chorób nowotworowych u dzieci” prześledzimy najczęstsze manifestacje kliniczne chorób nowotworowych z zakresu głowy i szyi: ból głowy, zmiany w obrębie twarzy, a także omówimy diagnostykę limfadenopatii. Ból głowy Ból głowy jest objawem dość częstym w praktyce pediatrycznej (zgłaszanym przez 20% dzieci w wieku przedszkolnym i aż 50% dzieci starszych i młodzieży) [[1]]. Rozmaitość chorób, niekiedy bardzo poważnych, z którymi może wiązać się ból głowy u dziecka nakazuje szczególną ostrożność i wnikliwość w przeprowadzeniu wywiadu oraz badania przedmiotowego, w tym także oceny neurologicznej. Z chorób nowotworowych, w których pacjenci pediatryczni prezentują ból głowy wymienić należy przede wszystkim: guzy ośrodkowego układu nerwowego (stanowiące grupę najczęstszych guzów litych u dzieci, a zarazem około 23% wszystkich nowotworów wieku dziecięcego), białaczki, chłoniaki (w przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu choroby, ale także w przebiegu niedokrwistości w przebiegu choroby podstawowej), nerwiak zarodkowy, guz chromochłonny nadnerczy i nerczak zarodkowy (jeśli towarzyszy im nadciśnienie tętnicze), oraz mięsaki nosogardzieli (poprzez blokowanie odpływu wydzieliny z zatok). Ból głowy w przebiegu nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wynika ze zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego będącego efektem wzrostu guza w obrębie sztywnej struktury, jaką jest czaszka, innych procesów patologicznych nasilających efekt masy (krwotok do guza, obrzęk mózgu) oraz z wodogłowia powstałego wskutek zaburzeń krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest najczęściej występującym objawem guza ośrodkowego układu nerwowego (zgłaszanym przez około 40-65% pacjentów) [[2], [3]]. Ze względu na fakt, że ból głowy u dziecka może wiązać się z bardzo poważnym rozpoznaniem, należy przeprowadzić z pacjentem i jego rodzicem bardzo szczegółowy wywiad, a następnie badanie przedmiotowe, składające się także z oceny neurologicznej dziecka. Występowanie objawów alarmujących obliguje nas do poszerzenia diagnostyki i poszukiwania przyczyny objawów: - Ból pojawił się nagle, jest silny, nigdy wcześniej nie pojawiały się podobne objawy; - Ból występuje z narastającą częstością lub charakteryzuje się narastającą intensywnością, może wybudzać dziecko ze snu; Biorąc pod uwagę lokalizację niepokojący może być ból z tyłu głowy promieniujący do karku (guzy mózgu u dzieci występują najczęściej w tylnym dole czaszki) - powinien on zatem wzbudzać szczególną czujność. Ponadto, współwystępowanie wodogłowia wiąże się często ze szczególną predylekcją bólu do okolicy czołowej. O tym, że tło bólu głowy może być poważniejsze mogą świadczyć także: - Nasilenie bólu po przebudzeniu – około 1/3 pacjentów skarży się na ból głowy rano, po nocnym wypoczynku, przed podniesieniem głowy z poduszki- wtedy, gdy krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego jest najbardziej zaburzone, a ciasnota wewnątrzczaszkowa jest największa; - Nasilenie bólu podczas czynności wzmagających ciśnienie wewnątrzczaszkowe (kaszel, kichanie, napięcie tłoczni brzusznej); - Wymioty towarzyszące bólowi lub występujące jako objaw izolowany. Zwykle pojawiają się bez poprzedzających nudności, nie są czasowo związane z jedzeniem, mogą być związane ze zmianą pozycji głowy, opisywane są jako „wybuchowe” lub „chlustające” i przynoszą dziecku ulgę w bólu głowy. Dość często w praktyce klinicznej pierwotne rozpoznanie u dzieci z guzami ośrodkowego układu nerwowego to nieżyt żołądkowo-jelitowy. Ci pacjenci wracają jednak po krótkim czasie do lekarza ze względu na fakt, że objawy nie ustąpiły, nasilają się lub dołączają się inne. - Nadmierny przyrost obwodu głowy z rozejściem szwów czaszkowych i uwypukleniem ciemiączka może występować u niemowląt i małych dzieci, u których nie doszło jeszcze do zarośnięcia szwów czaszkowych; - Ujemny wywiad rodzinny w kierunku migrenowych bólów głowy (migrena jest jedną z najczęstszych przyczyn bólu głowy u dzieci). Dodatkowo, należy poszerzyć wywiad o obecność objawów ogniskowych, związanych ze specyficzną okolicą, w której umiejscowiony jest guz. Mogą pojawić się: Objawy móżdżkowe związane z obecnością guza w obrębie móżdżku lub komory IV: - niezborność (ataksja, dysmetria, drżenie zamiarowe), - oczopląs, - mowa skandowana, - zaburzenia równowagi (z dodatnią próbą Romberga), - zaburzenia chodu (chód niepewny, na szerokiej podstawie, zbaczanie w stronę guza), - przymusowe ustawienie głowy ze sztywnością karku Objawy okulistyczne (przy guzach dróg wzrokowych), z których najbardziej typowym jest stopniowe, częściowe osłabienie ostrości wzroku lub całkowita jego utrata. Dziecko może zgłaszać, że widzi „jak przez mgłę”, często mrugać lub pocierać oczy rękoma. Ponadto, mogą wystąpić: - naprzemienny, antagonistyczny oczopląs pionowy obu gałek ocznych (see-saw nystagmus); - zaburzenia widzenia barw (desaturacja) jest wczesnym objawem uszkodzenia skrzyżowania wzrokowego; - zaburzenia pola widzenia (dziecko ma tendencję do „patrzenia bokiem” na rozmówcę lub instynktownego ustawiania głowy tak, by obraz znajdował się w obszarze prawidłowego pola widzenia); - „objaw zachodzącego słońca” (zespół Parinauda) - niemożność skierowania źrenic ku górze, któremu może towarzyszyć zniesienie odruchu źrenic na światło przy zachowanej reakcji na akomodację. Wymienione zaburzenia są efektem ucisku blaszki czworaczej śródmózgowia; - wytrzeszcz gałki ocznej z następującą niedomykalnością szpary powiekowej oraz dwojeniem obrazu; - zez. Objawy związane z obecnością guza w obrębie półkul mózgowia: - zmiany osobowości i zachowania dziecka (szczególnie w przypadku obecności guza w płacie czołowym) – mogą niekiedy być zauważalne jedynie przez rodzica, który jest najbardziej wnikliwym obserwatorem; - zaburzenia mowy – afazja czuciowa lub ruchowa mowy, automatyzmy oralne; - napady padaczkowe uogólnione lub częściowe; - omamy wzrokowe, agnozja wzrokowa (guzy płatów potylicznych); - zaburzenia czucia; - obniżenie siły mięśniowej, niedowłady; - zaburzenia pamięci. Objawy guzów pnia mózgu: - zaburzenia połykania; - zaburzenia oddechu; - kręcz karku, przymusowe ustawienie głowy; - zaburzenia ruchomości gałek ocznych (guzy mostu); - niedowład nerwu twarzowego (guzy mostu). Objawy endokrynologiczne: - moczówka prosta pochodzenia centralnego (guzy okolicy nadsiodłowej); - przedwczesne dojrzewanie płciowe (guzy wydzielające beta-gonadotropinę kosmówkową); - zaburzenie wzrastania. Wskutek wymienionych wyżej zaburzeń może dojść do utraty umiejętności, które dziecko nabyło, np. umiejętności pisania, chodzenia, jazdy na rowerze. Pacjent przestaje radzić sobie z wyzwaniami szkolnymi czy przedszkolnymi, co potęguje u niego stres i nasila zmiany zachowania. Ponieważ guzy mózgu najczęściej pojawiają się u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, taki objaw może być traktowany, także przez rodziców, jako efekt trudności w przystosowaniu się dziecka do nowego etapu życia, fobia szkolna. Należy być bardzo ostrożnym w formułowaniu tego typu podejrzeń i zawsze najpierw wykluczyć podłoże organiczne zaburzeń. Późnymi objawami wzmożonej ciasnoty wewnątrzczaszkowej są tarcza zastoinowa na dnie oka, bradykardia, wzrost ciśnienia tętniczego, zaburzenia oddychania (triada Cushinga) z towarzyszącymi zmianami zachowania dziecka, postępującą apatią i zaburzeniami świadomości. Narastające w krótkim czasie wymioty, sztywność karku, porażenie ruchów gałek ocznych mogą zwiastować wgłobienie migdałków móżdżku w obręb otworu wielkiego, dlatego stanowią wskazanie do niezwłocznej interwencji neurochirurgicznej [[4]]. W przypadku stwierdzenia u dziecka bólu głowy należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący objawów alarmujących nowotworu, jak również przeprowadzić badanie neurologiczne (ocena chodu i zborności z próbą Romberga, badanie siły mięśniowej, nerwów czaszkowych), a w razie zaburzeń widzenia także badanie okulistyczne. Decydujące jest badanie obrazowe głowy lub rdzenia kręgowego (z wyboru rezonans magnetyczny z kontrastem, w drugiej kolejności tomografia komputerowa z kontrastem - pamiętając, że czułość KT w diagnostyce guzów tylnego dołu czaszki jest mniejsza niż MR). W razie braku dostępności badania w opiece ambulatoryjnej warto skierować dziecko do Poradni Onkologicznej. Planując diagnostykę miejmy na uwadze, że w przypadku podejrzenia guza ośrodkowego układu nerwowego bardzo liczy się czas, ponieważ w każdej chwili może dojść do wklinowania, dlatego badanie musi odbyć się niezwłocznie! Zmiany w obrębie twarzy Wśród nowotworów powodujących zmiany w obrębie twarzy należy wymienić: guzy ośrodkowego układu nerwowego (wskutek zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych); białaczki; chłoniaki; mięsaki tkanek miękkich (np. mięsak prążkowanokomórkowy –RMS); siatkówczaka; histiocytozę z komórek Langerhansa. Z objawów alarmujących najczęściej stwierdzanym jest asymetria w obrębie twarzy, która może być wynikiem rosnącego guza lub zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych. W przypadku pojawienia się u dziecka jakiejkolwiek asymetrii w wyglądzie twarzy (na przykład: opadanie kącika ust, opadanie powieki, wytrzeszcz gałki ocznej) konieczne jest dokładne badanie neurologiczne i w razie potrzeby, dodatkowo badanie obrazowe głowy lub twarzoczaszki. Obecność objawów neurologicznych ze strony nerwów czaszkowych mogą zwiastować zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu białaczki. Ponadto, wskutek immunosupresji występujących u pacjentów z białaczką niekiedy stwierdza się trudno gojące się afty, owrzodzenia w jamie ustnej. Małopłytkowość w przebiegu choroby podstawowej może manifestować się obecnością wybroczyn na błonach śluzowych jamy ustnej, a także krwawieniem z nosa i dziąseł. Bladość skóry w przebiegu niedokrwistości także najlepiej widoczna jest w obrębie błon śluzowych twarzy. Charakterystycznym objawem jest przerost dziąseł (stanowiący nacieki białaczkowe) u pacjentów z ostrą białaczką szpikową. Głowa i szyja stanowi trzecią co do częstości lokalizację chłoniaków nieziarniczych. Szczególną okolicą jest pierścień chłonny gardła (Waldeyera). Należy pamiętać, iż asymetryczne powiększenie migdała podniebiennego, któremu towarzyszy obecność powiększonego węzła chłonnego podżuchwowego po tej samej stronie stanowi objaw patognomoniczny dla chłoniaka Burkitta. Ponadto, chłoniaki w obrębie twarzy mogą rosnąć naciekając kości, tkanki miękkie twarzy powodując obrzęk, efekt masy, asymetrię oraz trudno leczące się stany zapalne w obrębie twarzy. Pacjenci, u których w toku diagnostyki stwierdzano chłoniaka twarzoczaszki prezentowali często nawracające, jednostronne zapalenie spojówki, a także niedrożność lub jednostronną wydzielinę z otworu nosowego. Ważne, by w każdym przypadku guza rosnącego w obrębie twarzy ustalić dynamikę tempa wzrastania, ponieważ chłoniaki nieziarniczne charakteryzują się niezwykle wysokim indeksem proliferacyjnym i niekiedy „rosną w oczach” mogąc powodować w krótkim czasie stan zagrożenia życia zamykając światło dróg oddechowych. Dlatego pacjenci zgłaszający się z szybko rosnącymi zmianami w obrębie twarzy, a w szczególności jamy ustnej, powinni być kierowani natychmiast do ośrodków onkohematologicznych, gdzie przeprowadzona zostanie biopsja i w sytuacji intensywnej progresji choroby, leczenie zostanie rozpoczęte niezwłocznie! Mięsak prążkowanokomórkowy występujący w obrębie twarzy stanowi najczęściej typ zarodkowy. Charakterystyczne lokalizacje to oczodół, gdzie powoduje wytrzeszcz, zaburzenia widzenia, zwężenie szpary powiekowej, zez. Ponadto, występując w okolicy ucha środkowego i nosogardzieli może objawiać się przewlekłymi, nawracającymi zapaleniami ucha oraz zatok przynosowych. Mięsak prążkowanokomórkowy rosnący w obrębie dziąseł występuje w postaci groniastych, krwawiących mas. Dość rzadkim ale charakterystycznym objawem jest leukokoria, albo koci błysk, czyli bladożółty lub złotawy odblask w oku widoczny na zdjęciach wykonanych z użyciem lampy błyskowej. Może być to objaw siatkówczaka, dlatego wymaga diagnostyki okulistycznej, szczególnie, gdy towarzyszy temu pogorszenie widzenia, zez lub wytrzeszcz gałki ocznej. W przebiegu histiocytozy z komórek Langerhansa możemy mieć do czynienia ze zmianami skórnymi występującymi w postaci wysypki grudkowej brunatno-czerwonej – szczególnie nasilonej w okolicach owłosionej skóry głowy, przewodu słuchowego zewnętrznego, przypominającej wyprysk łojotokowy skóry. Na głowie może być mylnie rozpoznawana jako „ciemieniucha”, dlatego uporczywa wysypka o podobnej morfologii, która nie reaguje na leczenie i rozprzestrzenia się podczas obserwacji powinna wzbudzać czujność lekarza. W obrębie głowy i szyi mogą być obecne guzy i ogniska osteolityczne kości czaszki, wyciek z ucha oraz obrzęk dziąseł i rozchwianie zębów wskutek naciekania żuchwy lub kości szczękowej. Limfadenopatia Powiększone węzły chłonne są częstym objawem niepokojącym rodziców. W dzieciństwie układ odpornościowy intensywnie się kształtuje, co sprawia, że masa węzłów chłonnych u dziecka jest dwa razy większa niż u dorosłego. Co drugi pacjent badany przez pediatrę ma powiększone węzły chłonne. U 25% zdrowych dzieci węzły chłonne szyjne, karkowe i pachwinowe są powszechnie wyczuwalne, a nie toczy się w nich żaden proces chorobowy. Przyczynami nowotworowymi limfadenopatii mogą być: chłoniak Hodgkina, chłoniaki nieziarnicze, białaczka, histiocytoza z komórek Langerhansa, a także przerzuty guzów litych (najczęściej mięsaków oraz nerwiaka zarodkowego). Badając pacjenta należy zawsze ustalić, czy występują u niego objawy alarmujące nowotworu, które będą obligowały nas do poszerzenia diagnostyki [[5]]: Obecność objawów ogólnych, czyli: - stanów podgorączkowych lub gorączki, - utraty masy ciała (>10% w ciągu 6 miesięcy), - osłabienia, - zaburzeń łaknienia, - nocnych potów. Wymienione powyżej objawy występują z wysoką częstością u pacjentów z nowotworami wywodzącymi się z komórek układu krwiotwórczego, białaczek i chłoniaków, dlatego każdorazowo u pacjenta z limfadenopatią należy ustalić, czy są obecne. Obecność dynamiki procesu chorobowego. Warto zadać pacjentowi następujące pytania: - Czy węzły rosną? - W jakim czasie urosły i o ile? - Czy dołączają się kolejne? Niewielkie węzły, nie ulegające zmianom – czyli: nie rosną, nie pojawiają się nowe - w czasie wielomiesięcznej lub nawet kilkuletniej obserwacji przemawiają przeciwko nowotworowemu charakterowi limfadenopatii. Zwykle nowotwory u dzieci rosną dynamicznie i podwajają swoją masę w krótkim okresie czasu. Wyjątkiem jest chłoniak Hodgkina, który może rozwijać się stosunkowo długo (do kilku miesięcy). Brak reakcji na prawidłowo zastosowane leczenie. Należy ustalić, co dotychczas działo się z pacjentem, jakie miał objawy, jak był leczony i jaki był efekt. Węzły infekcyjne powinny zmniejszyć swój rozmiar po zastosowaniu antybiotykoterapii empirycznej skutecznej wobec najczęstszych patogenów Staphylococcus i Streptococcus oraz beztlenowców. Brak reakcji lub progresja zmian podczas leczenia stanowi wskazanie do poszerzenia diagnostyki. Obecność innych objawów: - Świądu skóry, który jest charakterystyczny dla chłoniaka Hodgkina i stanowi niekiedy dominujący objaw. Niektórzy pacjenci w pierwszej kolejności trafiają do dermatologów ze względu na świąd i zmiany skórne (nadkażające się przeczosy). - Kaszlu, ograniczenia tolerancji wysiłku. Kaszel u dziecka, który trwa powyżej 3 tygodni, nie ustępuje i nasila się wymaga diagnostyki, także w kierunku guzów śródpiersia (zdjęcie rtg klatki piersiowej). Pacjenci z rozpoznaniem choroby układu oddechowego z przewlekłym kaszlem mogą zgłaszać, że charakter kaszlu uległ zmianie lub leczenie, które dotychczas przynosiło dobre rezultaty, aktualnie nie pomaga. - Objawów zespołu żyły głównej górnej – czyli obrzęku i zasinienia twarzy, obecności poszerzonych naczyń żylnych na skórze klatki piersiowej, duszności, zaburzeń oddychania, zwiększonego ciśnienia krwi na kończynach górnych. Zespół żyły głównej górnej jest stanem zagrożenia życia i każdy pacjent z tym podejrzeniem powinien być kierowany natychmiast do wysokospecjalistycznego ośrodka onkohematologicznego! Inne dane z wywiadu: warto również ustalić, czy u pacjenta występują inne potencjalne przyczyny limfadenopatii: - Czy odbył szczepienia ochronne w ostatnich kilku tygodniach? - Czy miał kontakt z chorymi na choroby zakaźne? - Czy miał kontakt ze zwierzętami domowymi lub dzikimi? - Czy w okolicy powiększenia wystąpiło zadrapanie przez kota? - Czy spożywa surowe mięso? - Czy odbywał w ostatnim czasie podróże? Następnie należy dokładnie zbadać węzły chłonne, w ocenie uwzględniając: Lokalizację i liczbę zajętych regionów węzłowych - szczególnie alarmująca jest limfadenopatia okolicy nadobojczykowej, która najczęściej wiąże się z obecnością choroby u dziecka (nowotworowej, reumatologicznej lub zakażenia – najczęściej wirusem CMV lub EBV). Warto nadmienić, że każdorazowo w przypadku pacjenta z limfadenopatią obowiązuje nas badanie wszystkich grup węzłów chłonnych. Wielkość węzłów chłonnych - węzeł chłonny uznajemy za powiększony, gdy jego średnica jest większa niż 10 mm. Wyjątki stanowią: węzeł w okolicy łokciowej uznawany za powiększony gdy średnica wynosi >5 mm, a węzeł pachwinowy >15 mm. Konsystencja – węzły nowotworowe są zwykle twarde, spoiste, a zapalne miękkie, chełboczące. Bolesność – dla procesu nowotworowego charakterystyczne są węzły chłonne niebolesne, a tkliwość i bolesność charakterystyczne są dla węzłów objętych stanem zapalnym. Należy jednak pamiętać, że bardzo dynamicznie rosnący, rozciągający torebkę węzeł nowotworowy także może być bolesny. Tworzenie pakietów. Ruchomość węzłów chłonnych względem otaczających tkanek i względem skóry. Wygląd skóry nad powiększonym węzłem, w tym zabarwienie skóry i ewentualna obecność przetoki. Ponadto oceniamy stan uzębienia oraz obecność zmian zapalnych w obrębie jamy ustnej i górnych dróg oddechowych, które mogą być przyczyną limfadenopatii. Zwracamy uwagę na objawy niedokrwistości oraz skazy krwotocznej, które mogą sugerować rozpoznanie białaczki. Badamy również brzuch pacjenta zwracając uwagę na ewentualną hepato- lub splenomegalię lub obecność innych zmian patologicznych w brzuchu dziecka (powiększony węzeł może być przerzutowym z ogniska pierwotnego w jamie brzusznej). Dokładne zebranie wywiadu i przeprowadzenie starannego badania przedmiotowego pozwala wyodrębnić grupę pacjentów z wysokim ryzykiem choroby nowotworowej. W razie wątpliwości możemy poszerzyć diagnostykę o morfologię krwi obwodowej z rozmazem i wskaźniki stanu zapalnego (w celu różnicowania z zakażeniem) oraz wykonać badania serologiczne. Cennym narzędziem w ambulatoryjnej ocenie limfadenopatii jest także badanie USG węzłów chłonnych. Hipoechogenne węzły z zatartą echostrukturą będą wzbudzały niepokój onkologiczny. W razie występowania kaszlu lub innych objawów ze strony układu oddechowego warto i należy wykonać zdjęcie rtg klatki piersiowej. W przypadku wątpliwości można dziecko skierować do Poradni Onkologicznej. Krokiem decydującym i pozwalającym postawić ostateczną diagnozę jest biopsja otwarta węzła w ośrodku zajmującym się leczeniem chorób nowotworowych u dzieci z pobraniem materiału do badania histopatologicznego. Monika Barełkowska, Katarzyna Derwich Klinika Onkologii, Hematologii i Transplantologii Pediatrycznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu [1] Marszał E. Bóle głowy. W: Kawalec W. Milanowski A. Diagnostyka różnicowa najczęstszych objawów w praktyce pediatrycznej. PZWL, Warszawa 2003; 38-45. [2] Wilne SH, Ferris RC, Nathwani A, Kennedy CR. The presenting features of brain tumours: a review of 200 cases. Arch Dis Child 2006;91:502–506. [3]Edgeworth J, Bullock P, Bailey A, Gallagher A, Crouchman M. Why are brain tumours still being missed? Archives of Disease in Childhood 1996; 74: 148-151. [4] Zakrzewski K. Nowotwory mózgu wieku dziecięcego. Wyd. CZELEJ Sp. Lublin 2004, Wyd. I, ISBN: 83-89309-38-6. [5]Friedmann A. M. Diagnostyka i leczenie limfadenopatii u dzieci. W: Pediatria po Dyplome 2010; 1: 36-43.

Dziecko może mieć trudności z odwróceniem głowy z jednej strony na drugą i może nie być w stanie zrobić prostych rzeczy, takich jak noszenie plecaka lub patrzenie w dół, aby czytać. Opuchnięte węzły chłonne . Węzły chłonne puchną w odpowiedzi na proste infekcje, takie jak przeziębienie, grypa lub angina.

PIXOLOGICSTUDIO/SCIENCE PHOTO LIBRARY/getty images Węzły chłonne są strukturami należącymi do układu odpornościowego. W ich wnętrzu znajdują się specjalne komórki (limfocyty), odpowiedzialne za obronę organizmu przed patogenami. Węzły chłonne rozmieszczone są w całym ciele – znaczna ich część zlokalizowana jest w okolicy głowy i szyi. Powiększone węzły chłonne (czyli te o średnicy powyżej 1 cm) pojawiają się najczęściej w przebiegu ostrych chorób infekcyjnych (bakteryjnych i wirusowych) oraz w procesach nowotworowych. Część z nich można wówczas rozpoznać podczas badania palpacyjnego. Czym są węzły chłonne i gdzie występują? Węzłem chłonnym (limfatycznym) nazywamy skupisko tkanki chłonnej, otoczone torebką łącznotkankową, wewnątrz którego znajdują się limfocyty (krwinki białe odpowiedzialne za produkcję przeciwciał oraz neutralizację niewłaściwych komórek) i komórki żerne (zdolne do fagocytozy – monocyty). Węzły chłonne znajdują się na przebiegu naczyń limfatycznych. Głównym ich zadaniem jest filtracja przepływającej przez nie limfy (chłonki) oraz udział w produkcji przeciwciał. Węzły chłonne należą do układu odpornościowego, inaczej nazywanego immunologicznym, którego nadrzędną funkcją jest obrona organizmu przed różnorodnymi chorobami. Dzięki niemu likwidowane są komórki nowotworowe powstające w organizmie lub patogeny i substancje toksyczne do niego wnikające. W węzłach chłonnych eliminowane są nieprawidłowe komórki lub szkodliwe patogeny, dzięki czemu wypływająca z nich limfa jest oczyszczona z niebezpiecznych elementów. Podczas tego procesu węzły chłonne ulegają powiększeniu. Przewlekłe stany zapalne prowadzić mogą także do ich włóknienia. Węzły chłonne znajdują się w całym organizmie człowieka. Podzielić je można na węzły powierzchowne oraz głębokie. Największe są węzły: potyliczne, podżuchwowe, szyjne, pachowe, pachwinowe oraz podkolanowe. Istnieje chirurgiczna klasyfikacja węzłów chłonnych głowy i szyi, w której podzielono je na 7 głównych grup. Są to węzły: chłonne podbródkowe; podżuchwowe; szyjne (górne, środkowe i dolne); nadobojczykowe przyśrodkowe; nadobojczykowe boczne; tylnego trójkąta szyi; szyjne przednie; zagardłowe; zarylcowe; przyusznicze; policzkowo-twarzowe oraz potyliczne. Dlaczego może dojść do powiększenia węzłów chłonnych na głowie? Zwiększenie średnicy węzła chłonnego powyżej 1 cm może być wynikiem wzrostu liczby limfocytów lub innych komórek zapalnych. Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych zwykle jest objawem choroby układowej, np. chłoniaka; natomiast ograniczone wskazuje na proces toczący się miejscowo. Węzły chłonne na głowie zlokalizowane są przede wszystkim w okolicy potylicznej, czyli na tylnej, dolnej części sklepienia czaszki. Do przyczyn powiększenia węzłów chłonnych głowy należą: choroby bakteryjne, np. gruźlica, zapalenia gronkowcowe i paciorkowcowe, takie jak angina (szczególnie u dzieci) choroby wirusowe, np. mononukleoza zakaźna, cytomegalia, HIV, wirus ospy wietrznej i półpaśca, różyczka nowotwory układu chłonnego, głównie chłoniak Hodgkina, chłoniaki nieziarnicze, ostre białaczki limfoblastyczne przerzuty nowotworów złośliwych, takich jak rak dna jamy ustnej, języka, skóry, wargi, żuchwy, zatok obocznych nosa, jamy nosowej, krtani, przełyku, gruczołów ślinowych toksoplazmoza choroba kociego pazura choroby reumatyczne (autoimmunologiczne), jak np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjögrena miejscowe stany zapalne, np. po bezpośrednim urazie głowy. Na czym polega diagnostyka powiększonych węzłów chłonnych głowy? Podstawowym postępowaniem w ocenie powiększenia węzłów chłonnych jest badanie palpacyjne. Ocenia się wówczas: konsystencję – twarde węzły chłonne zwykle występują w przebiegu chorób nowotworowych, białaczek oraz chłoniaków, miękkie natomiast w ostrych stanach zapalnych oraz gruźlicy przesuwalność palpacyjna względem otaczających tkanek – utrata tej zdolności sugerować może proces nowotworowy lub przewlekły stan zapalny bolesność – tkliwe węzły chłonne charakterystyczne są dla ostrych chorób zapalnych, natomiast niebolesne dla chorób nowotworowych. Następnie zwykle wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, rentgen, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny lub scyntygrafia). W celu postawienia ostatecznego rozpoznania przyczyny powiększenia węzła chłonnego wykonywana jest na nim biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Zobacz film: Budowa i funkcje układu immunologicznego Bibliografia: 1. Szczeklik A., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2016. Czy artykuł okazał się pomocny? 0sJO. 495 60 395 428 200 138 213 96 318

węzły chłonne u dzieci z tyłu głowy